گورستان چشمه در یک کیلومتری شمال غربی تخت جمشید و در حاشیه راه تخت جمشید به نقش رستم و دامنه کوه رحمت (مهر) قرار دارد که به دلیل نزدیکی محل گورستان به چشمه آبی در نزدیکی تخت جمشید، آن را گورستان چشمه تخت جمشید نامیدند.
در خردادماه سال ۱۳۱۹ (ژوئن ۱۹۳۹) کارگران در حین راه‌سازی به تعدادی قبر برخوردند. پس از آن اریک اشمیت-که در حال کار در تخت جمشید بود- گورستان را مورد بازدید قرار داد و بلافاصله در بخش‌هایی از آن در حدود ۱۰۰ متر مربع کاوشهایی انجام داد. این کاوشها منجر به کشف ۳۱ تدفین شد که ۲۴ مورد از آنها در تابوتهای سفالی دوکپه‌ای قرار داشت و ۹ تدفین مرد و ۹ تدفین زن در آنها قابل شناسایی بوده است. نتایج این کاوش در کتاب «پرسپولیس۲» منتشر شد و مشخص شد گورها متعلق به اواخر دوره هخامنشی/ فراهخامنشی هستند.
تدفینها معمولا در تابوتهای سفالی دو قسمتی بود که هر کدام دارای ۸۰ سانتیمتر درازا و ۱۸ تا ۲۰ سانتی متر بلندا بودند؛ همچنین بر روی تابوت، درپوشی از جنس سفال ضمخت خاکستری روشن یا قرمز_ قهوه‌ای با شاموت ماسه‌ای بود.
جهت تدفینها در تابوتهای سفالی، بالاتنه در جهت شمال غربی و پایین تنه جنوب شرقی بود.
در یکی از گورها متعلق به یک کودک، اسباب بازی از یک اسب سفالی به دست آمد.
این گورستان در تاریخ ۲۳ بهمن ۱۳۸۵ به شماره ۱۷۲۵۸ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.
