در مناطقی همچون زنگبار، دارالسلام، مومباسا و لامو درهای زیبایی با نام درهای شیرازی مورد استفاده قرار می‌گیرد که متاثر از معماری درونگرای جنوب ایران است و با اقلیم آفریقا سازگاری دارد.
مرتضی رضوانفر – عضو هیأت علمی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری – با انجام پژوهشی بیان کرد: تمدن شیرازی که مورد تکریم مردم شرق آفریقاست بیش از یک‌هزار سال پیش با مهاجرت علی‌ابن حسن شیرازی به همراه هفت کشتی حامل قوم ایشان به آفریقا و تشکیل چندین دولتشهر آغاز شد و تا ۵۰۰ سال (۱۵۰۲ میلادی) ادامه یافت.
این پژوهشگر اظهار کرد: منبت استادانه، تزئینات پیچیده و آیات قرآنی روی درها، بیانگر ادغام صنایع‌دستی، معماری و باورهای مذهبی است و با توجه به محدودیت ترسیم انسان و حیوان، نقوش بیشتر گیاهی و انتزاعی است.
رضوانفر همچنین گفت: آیاتی که روی این درها حک شده است، ضمن دورکردن نیروهای اهریمنی از خانه، می‌تواند مانند حرز باعث محافظت افراد خانه باشد که هر روز از زیر آن عبور می‌کنند.
عضو هیأت علمی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری افزود: درها به فراخور قدرت و اعتبار صاحبخانه و یا متأثر از جنبش‌های معماری، با تزئینات بیشتر یا کمتر ساخته شده‌اند.
رضوانفر گفت: درهای شیرازی در مناطقی همچون زنگبار، دارالسلام، مومباسا، لامو و…، باعث ایجاد گردشگری درهای تاریخی و جذب سرمایه شده است. این درها که متأثر از معماری درونگرای جنوب ایران است با اقلیم آفریقا سازگاری دارد.