وقتی یک جواهر باستانی را تماشا می‌کنیم، مجموعه‌ای از سوالات در ذهن شکل می‌گیرد، برای مثال این جواهر برای چه کسی ساخته شده و موارد استفاده آن چه بوده است؟ اغلب با دقت به طراحی این جواهرات می‌توان این سوالات را پاسخ داد. جواهرات یونان باستان نیز از این قاعده مستثنی نیستند. جواهراتی زیبا و پرمعنی که می‌توانند در مسیر کشف اطلاعات درباره تمدن‌های شگفت‌آور به مورخان کمک کنند.
بسیاری از زیورآلات یونان باستان به‌ویژه زیورآلات «عصر هلنیستی» (۳۲۳ تا ۳۱ پیش از میلاد) از طلا ساخته شده‌اند. طلا پیش‌تر نیز برای ساخت زیورآلات مورد استفاده قرار می‌گرفت، اما محبوبیت استفاده از طلا در زیورآلات، پس از حمله اسکندر مقدونی به امپراتوری هخامنشی و افزایش تجارت این کالا، بیشتر شد.
در این دوران، جواهرات در انواع مختلف تولید می‌شد که از جمله آن‌ها به زیورآلات سر، بازوبند، پابند، گوشواره، حلقه و گردن‌آویز می‌توان اشاره کرد. علاوه‌بر طلا، از سنگ‌های جواهر، گوهر و مروارید نیز برای تزئین زیورآلات استفاده می‌شد.
به کار بردن انواع مختلف گوهر در کنار طلا، این زیورآلات را به اشیائی منحصربفرد تبدیل می‌کرد.
مضمون بسیاری از این جواهرات خدایان یونان باستان، گیاهان و حیوانات بودند. گوشواره‌هایی که در تصویر پایین مشاهده می‌کنید با اشاره به چنگ نواختن الهۀ شعر و موسیقی، طراحی شده‌اند. .
گنجاندن مضامین مرتبط با حیوانات نیز در جواهرات یونان باستان بسیار رایج بود. در تصویر پایین دو دستبند را مشاهده می‌کنید که با قوچ‌هایی از جنس طلا تزئین شده‌اند. سر قوچ‌ها به نحوی طراحی شده است که کمی انحراف داشته باشند و برای بخش اصلی دستبند نیز از کوارتز صیقلی استفاده شده است که به صورت یک شیء پیچ‌خورده حکاکی شده است.
در گردنبند پایین که موزه هنر والترز واقع در بالتیمور نگهداری می‌شود نیز سر گاوهای نر دیده می‌شود. در ساخت این گردنبند علاوه‌بر طلا، از سنگ جواهر نیز استفاده شده است. این ترکیب رایجی است که در عصر هلنیستی برای ساخت جواهرات استفاده می‌شد.
در گذشته از جواهرات هم در زندگی روزمره و هم پس از مرگ استفاده می‌شد، در نتیجه جواهرات برای موقعیت‌های مختلف زندگی و برای گور ساخته می‌شدند. سالم‌ترین جواهرات تاریخی که تاکنون باقی مانده‌اند در مقبره‌ها و به همراه بقایای افرادی کشف شدند که با آن‌ها دفن شده بودند.
این گردنبند که یک آویز پروانه‌ای به آن متصل است داخل یک قبر کشف شده است. با توجه به این‌که مردم یونان باستان، پروانه را به عنوان نمادی از روح انسان در نظر می‌گرفتند، اغلب از پروانه در طراحی جواهرات گور استفاده می‌شد تا به مساله خروج روح از بدن اشاره شود.