پزشکی قانونی میگوید آمار نزاع در استان فارس طی شش ماه نخست سال جاری در مقایسه با مدت مشابه سال گذشته ۱۰.۸ درصد افزایش یافته است.
سعید غلامزاده، مدیرکل پزشکی قانونی استان فارس گفت: طی شش ماهه اول امسال شش هزار و ۲۵۸ زن و ۱۳ هزار و ۱۸۸ مرد بر اثر نزاع به پزشکی قانونی استان فارس مراجعه کردهاند که در مجموع آمار ۱۹ هزار و ۴۴۶ نفری را تشکیل میدهد.
به گفته آقای غلامزاده، آمارهای شش ماه نخست امسال نشاندهنده افزایش ۱۱.۵ درصدی نزاع مردان و افزایش ۹.۳ درصدی نزاع زنان در فارس است.
بر پایه آمارهای سازمان پزشکی قانونی کشور در پنج ماهه نخست سال ۹۶ استان فارس با مجموع ۱۴ هزارو ۶۳۳ نفر مراجعهکننده بر اثر نزاع، رتبه پنجم کشور را پس از استانهای تهران، خراسان رضوی، اصفهان و آذربایجان شرقی داشته است.
افزایش خشونتهای خیابانی و درگیری میان شهروندان، به یکی از مشکلات اجتماعی جدی در ایران تبدیل شده است. حسن قاضیزاده هاشمی، وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی سال ۱۳۹۳ گفته بود که جامعه ایران به سوی خشونت پیش میرود و باید برای آن چارهای اندیشید.
به گفته او، افزایش خشونت در ایران «مشکل فرهنگی و روانی» است.
وزیر بهداشت نخستین راه کاهش خشونت را «آموزش حرف زدن با هم» دانست و ادامه داد: «باید برای تعاملات شفاهی تمرین کنیم؛ از خانه تا مدرسه و جامعه، رسانهها در این زمینه مسئولیت سنگینی دارند.»
اکبر وروایی، جرمشناس بروز خشونت به شکل نزاع را ناشی از دو عامل روانشناختی و جامعهشناختی میداند و میگوید: «از نظر روانشناختی از نوع تربیت نادرست فرزندان در خانوادهها گرفته تا آسیبهایی چون فقر و اعتیاد باعث کاهش آستانه تحمل در افراد میشود.»
سعید معیدفر، جامعهشناس نیز علت اصلی وقوع نزاع و درگیری در کشور را «از هم گسستگی پیوندها در بین اقشار مختلف جامعه» میداند.
عزیزمحمدی، رئیس شعبه ۷۱ دادسرای کیفری استان تهران (ویژه قتل) «مسائل ناموسی، اخلاقی، قومیتی و مالی» را از جمله عوامل نزاع در کشور اعلام کرده است.
محمدحسین میرجلیلی یکی از مدیران پزشکی قانونی نیز گفته: «فرهنگ عذرخواهی و کوتاه آمدن در کشور بسیار ضعیف شده و اگر هر کدام از افراد بتوانند در عذرخواهی پیشقدم شوند آتش شعلهور شده طرف مقابل را میتوانند خاموش کنند.»
به گفته او «بسیاری از دعواها به این دلیل است که یک نفر حقوق دیگری را زیر پا گذاشته و طرف مقابل در مقام اعتراض بر میآید. گاهی اوقات وقوع یک نزاع ساده میتواند منجر به حوادثی تلخ شود و خانوادهها باید به فرزندان خود آموزشهای لازم را داده و رفتار آنها را زیر نظر بگیرند.»