نبیاله مرادی سرپرست اداره کل حفاظت محیط زیست فارس گفت: اوایل مرداد ماه محیط بانان پارک ملی بختگان در حین پایش منطقه متوجه حضور بیش از ۱۰۰۰ قطعه فلامینگو شدند که در پهنه خشک تالاب بختگان به دام افتاده بودند.
او افزود: پس از بازدید کارشناسان از منطقه مشخص گردید در پی بارندگیهای سال زراعی گذشته و جمع شدن آب در سمت شرقی تالاب بختگان در فصل بهار فلامینگوها در این منطقه جوجهآوری کردهاند اما با گرمای هوا و خشک شدن آب تالاب،جوجهها که هنوز آمادگی پرواز را نداشتند در نمکزار به دام افتادند.
سرپرست اداره کل حفاظت محیط زیست فارس گفت: برای نجات جوجهها راهکارهایی از جمله زندهگیری و انتقال پرندگان به تالاب طشک مطرح گردید اما با توجه به «ایجاد استرس، احتمال آسیب به پرندگان حین زندهگیری و حمل» بر اساس تجربیات گذشته، کنار گذاشته شد و با توجه به اینکه بافت اسفنجی خاک تالاب مقداری ذخیره آب داشت تصمیم بر آن شد تا با حفر کانالها و برکههایی به نگهداشت آب در محل کلنی فلامینگوها کمک شود تا بدین طریق زیستگاه موقتی برای جوجه ها تا زمان توانایی پرواز فراهم گردد.
به گفته مرادی، حدودا ۵۰ نفر از اهالی روستا در عملیات نجات جوجههای فلامینگو مشارکت نمودند و شبانه اقدام به حفر کانال و گودالهایی در محل تجمع فلامینگوها کردند و این اقدام مشارکتی موجب گردید از تلفات جوجههای ناتوان جلوگیری شود.
مرادی همچنین گفت: تالاب بختگان سالهاست که با مشکل بحران آب مواجه است.خشکسالی، عدم تخصیص حقآبه از رودخانه کر،گسترش کشاورزی ناپایدار و برداشت بیرویه آب در حوضه کر و سیوند، تالاب بختگان و زیستمندان آن را به شدت تهدید می کند.
سرپرست اداره کل حفاظت محیط زیست فارس گفت: سالهای گذشته نیز به دفعات مشکلاتی از این دست برای پرندگان در تالاب به وجود آمد که موجب تلفات پرندگان گردید. این تالاب که یکی از تالابهای بین المللی ثبت شده در کنوانسیون رامسر است به دلیل تغییرات گسترده و روند رو به تخریب در لیست سیاه مونترو قرار گرفته است. این امر کشور ایران و استان فارس را متعهد میکند تا تمام توان فنی، علمی و مالی خود را برای خروج این تالاب از لیست سیاه مونترو انجام دهد.
«فهرست مونترو» یا فهرست تالابهای در معرض خطر، شامل آن دسته از تالابهایی است که به دلایل مختلف اکوسیستم آنها در معرض تغییرات جدی قرار دارد و حیات آنها در خطر افتاده است.
بختگان که در شهرستان نیریز فارس قرار دارد، زیستگاه فلامینگو، تنجه، اگرت ،کاکایی، کفچه نوک، پلیکان مرغابی، غاز و درناهایی بوده است که از روسیه و دشتهای سیبری به ایران مهاجرت میکردند.
بر اساس آمارهای سال گذشته، از ۴۰ تالاب موجود در ایران، حدود ۲۰ تا ۸۰ درصد آن خشک شده است.
خشکسالی و کاهش بارندگی، مدیریت نادرست در پروژههای سدسازی و صنعتی، بهرهبرداری غیراصولی و بیرویه از آبهای زیرزمینی، کشاورزی غیراصولی و عواملی از این دست، باعث مرگ تدریجی بسیاری از تالابها و دریاچهها شدهاند.
فرآیند خشکی دریاچهها و تالابها به زندگی مردم و محیط زیست و اکوسیستم آسیب بسیاری وارد کرده است.