کوچه ی نوبهار، کوی ادیان یا کوچه ی سینما آریانا، به دلیل وجود امکان مذهبی و تاریخیِ ادیانِ مختلف در شیراز، به گذر ادیان و نماد صلح و همزیستی ادیان شهرت یافته‌است.
ابتدای کوچه از طرف بولوار کریم‌خان زند، آتشکده زرتشتیان قرار دارد. در انتهای آن مسجد خیرات، داخل کوچه نیز کلیسای شمعون غیور و کنیسه ربیع‌زاده قرار گرفته‌اند.
همنشینی و مراوده و تعامل شیرازی‌ها با ادیان و عقاید مختلف، ریشه‌ای تاریخی دارد. تاریخ را که برگ بزنیم، مشاهده خواهیم کرد که امیر عضدالدوله دیلمی هم در قرن چهارم هجری، شخصی مسیحی را به وزارت برگزید.
کلیسای شمعون غیور، در جوار بیمارستانی ساخته شد که پیش از پیروزی انقلاب آن را مرسلین می‌نامیدند و بعد به مسلمین تغییر نام داد و اکنون هم به لحاظ کمی و کیفی گسترش یافته است.
آن کلیسا، مرکزی دینی برای کارکنان خارجی بیمارستان بود، مکانی دینی با معماری شرقی. این کلیسا گنبد بزرگی دارد و روی گنبد هم یک صلیب نصب شده؛ محوطه آن مملو از درختانی است که به واسطه قد بلندشان، نشان از وجود باغی در این محدوده دارد.
روبروی کلیسا، کنیسه ربیع‌زاده قرار دارد و کنار این کنیسه انجمن خیریه کلیمیان شیراز. مکانی که مرکز فعالیت‌های مختلف جمعی یهودیان ساکن شهر راز به شمار می‌رود؛ گروهی که براساس نوشته‌های تاریخی، حدود ۲۰۰ سال قبل حدود ۱۵ درصد جمعیت این شهر را تشکیل می‌دادند. پیروان یکی از آئین‌های ابراهیمی که شیرازی‌ها آنان را جود (جهود) می‌نامند، واژه‌ای نزدیک به کلمه “جوو” که در اکثر زبان‌های اروپایی به معنی یهود است.
اما زرتشتیان. انجمن و محل برگزاری مراسمات این اقلیت مذهبی در شیراز، در ابتدای کوچه نوبهار قرار دارد. البته درب ورودی آن از خیابان است. این مکان سالن اجتماعاتی دارد و باغی درون خود؛ و درون آن باغ آتشکده‌ایست.
پیش از انقلاب در مجاورت این انجمن سینما آریانا قرار داشته که در زمان خود مجهزترین سینمای شهر بوده است. ساختمان آن هنوز هم پابرجاست ولی در آن فیلمی نمایش داده نمی‌شود.