یک گروه از اعضای «آکادمی علوم» چین که به شیراز سفر کردهاند در سالن اجتماعات اداره کل حفاظت محیط زیست فارس در خصوص تجربههای خود در خصوص محیط زیست و شبکههای آب و فاضلاب سخن گفتند.
در این برنامه که بعدازظهر شنبه ۲۲ مهر برگزار شد، پروفسور یانگ نماینده آکادمی علوم چین گفت اعضای این آکادمی علاقه دارند که با وضعیت محیط زیست استان فارس آشنا شوند.
پروفسور یانگ در خصوص آکادمی علوم چین گفت که این آکادمی دارای شرکتهای علوم تکنولوژی محیط زیست و پایش منابع آب است.
به گفته او، در این آکادمی رشتههای محیط زیستی در مقطع ارشد و دکترا تدریس میشود.
آکادمی علوم چین با همکاری دانشگاه تهران یک مرکز مطالعات آب و محیط زیست نیز در ایران راهاندازی کرده است.
پروفسور یانگ ابراز امیدواری کرد که این همکاریها توسعه پیدا کند.
محسن جعفرینژاد، معاون نظارت و پایش اداره کل حفاظت محیط زیست استان فارس نیز در این برنامه گفت که مبنای این نشست بررسی مشکلاتی است که در حوزه تالابها و همچنین فاضلاب شهری، صنعتی و بیمارستانی وجود دارد.
او ابراز امیدواری کرد که از تجارب چین برای حل این مشکلات بتوان استفاده کرد.
تالابهای فارس از جمله بختگان سالهاست که با خشکی مواجه هستند. خشکسالی، عدم تخصیص حقآبه از رودخانه کر،گسترش کشاورزی ناپایدار و برداشت بیرویه آب در حوضه کر و سیوند، تالاب بختگان و زیستمندان آن را به شدت تهدید میکند. این تالاب که در ۲۵۰ کیلومتری شرق شیراز قرار دارد، در لیست سیاه مونترو قرار گرفته است.
«فهرست مونترو» یا فهرست تالابهای در معرض خطر، شامل آن دسته از تالابهایی است که به دلایل مختلف اکوسیستم آنها در معرض تغییرات جدی قرار دارد و حیات آنها در خطر افتاده است.
بختگان که در شهرستان نیریز فارس قرار دارد، زیستگاه فلامینگو، تنجه، اگرت ،کاکایی، کفچه نوک، پلیکان مرغابی، غاز و درناهایی بوده است که از روسیه و دشتهای سیبری به ایران مهاجرت میکردند.
تالابهای فارس از جمله بختگان سالهاست که با خشکی مواجه هستند
دریاچه پریشان کازرون در ۱۴ کیلومتری شمال شرقی شهر کازرون با وسعت چهار هزار و ۵۰۰ هکتار یکی از مناطق حفاظت شده استان فارس و تنها دریاچه آب شیرین کشور است که طی یک دهه گذشته به علت تداوم خشکسالیها و برداشتهای بیرویه چاههای کشاورزی اطراف آن خشک شده است.
دریاچه پریشان کازرون تا پیش از خشک شدن، زیستگاه هزاران پرنده مهاجر بود.
بر اساس آمارهای سال گذشته، از ۴۰ تالاب موجود در ایران، حدود ۲۰ تا ۸۰ درصد آن خشک شده است.
خشکسالی و کاهش بارندگی، مدیریت نادرست در پروژههای سدسازی و صنعتی، بهرهبرداری غیراصولی و بیرویه از آبهای زیرزمینی، کشاورزی غیراصولی و عواملی از این دست، باعث مرگ تدریجی بسیاری از تالابها و دریاچهها شدهاند.
فرآیند خشکی دریاچهها و تالابها به زندگی مردم و محیط زیست و اکوسیستم آسیب بسیاری وارد کرده است.