بخش عمده‌ای از باغ سُنقری شیراز در سال‌های گذشته تخریب شده و بقایای باقیمانده آن نیز با ساخت و سازهایی که در آن انجام می‌شود، رو به نابودی است.
این باغ که در نزدیکی چهارراه خلدبرین قرار دارد، پیش‌تر حدود هفت هکتار بوده اما اکنون بخش کوچکی از آن باقیمانده.
به گزارش پایه خبری کشاورزی و منابع طبیعی، شهروندان شیراز اکنون، از باغ‌های تاریخی‌شان محروم می‌شوند و قطعات تاریخ چند هزاره شیراز، یکی پس از دیگری جلوی دیدگانشان در آستانه محوشدن هستند.
این گزارش افزوده: باغ سنقری همان بوستان خلدبرین فعلی است. اما از کدام بوستان سخن می گوئیم؟ دیگر، بوستانی نمانده است. شاید بهتر است بگوئیم با سهل انگاری یا اقدام عمدی مسئولین وقت شهرداری شیراز، از باغ تاریخی سنقری نامی برده نشد و نام بوستان خلدبرین بر این باغ نهاده شد تا پیامدهای حقوقی و قضایی تغییر کاربری آن آسانتر باشد. در همان دهه ۶۰، ساختمان اداری شهرداری در این بوستان قرار داشته و به خوبی می‌دانستند که این عرصه یک باغ تاریخی است؛ پس چرا هوشمندانه جایگاه حقوقی این عرصه را به بوستان شهری فروکاست دادند و نام یک باغ تاریخی دیگر (خلدبرین) که روزگاری در سه راه مدّبر (حوالی خیابان سعدی) وجود داشته است را بر آن گذارده‌اند؟ همسایه باغ سنقری، باغ تاریخی رحمت آباد بود که در دهه‌های پنجاه و شصت تحلیل رفت و تنها قطعه کوچکی از آن در دهه ۶۰ باقی مانده بود. از نابودی باغ رحمت آباد به آسانی گذشتیم. ولی آیا نباید از بقایای باغ سنقری حفاظت به عمل آید؟
در منطقه ارم، قصردشت، مهدی‌آباد، محمودیه، کوه دراک، بولوار چمران شیراز و… باغ‌های گسترده‌ای وجود داشته که در دهه‌های اخیر برخی از این باغ‌ها یا تخریب شده و جای آن ساختمان‌سازی شده و یا بر اثر آتش‌سوزی از بین رفته‌اند.
بر اساس اعلام مسئولان، سطح زیرکشت باغ‌های شیراز در یک قرن اخیر به سه هزار و ۵۰۰ هکتار می‌رسیده اما در سال‌های اخیر به کمتر از ۸۰۰ هکتار کاهش یافته است.