این عضو شورای شهر شیراز افزود: بافت تاریخی فرهنگی که خاستگاه اولیه شهر شیراز است در زمانی مناسبترین مکان سکونت در شهر بوده، ولی امروزه به دلیل معضلات و مشکلات مختلف اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و کالبدی، جاذبه خود را از دست داده و محل استقرار گروههای مختلف جامعه با پایگاه و منزلت اجتماعی پایین (منظور افراد کم درآمد و با تحصیلات پایین و بیشتر مهاجرنشین و بعضا مهاجرین از کشورهای دیگر) گردیده است سکونت افراد و گروهها با مسائل فرهنگی متفاوت و دقیقاً متضاد، بافت قدیم را به منطقه ای جرم خیز تبدیل نموده است. از طرف دیگر خروج و جابجایی و تخلیه جمعیتی بافت، هم در فرسودگی و هم در تخریب آن مؤثر بوده است
به گفته او، کمبود امکانات، خدمات شهری و تأسیسات زیربنایی سبب مهاجرت ساکنان بومی به مناطق دیگر شهر شده و باعث منفی شدن نرخ رشد جمعیت بافت، طی سال های اخیر شده است و از طرف دیگر به خاطر وضعیت اجتماعی – اقتصادی ساکنان بافت، سبب شده تا روند بهسازی و نوسازی درون بافت کند شود، که این عوامل سبب فرسوده شدن و تخریب بیشتر بافت شده است.
سیروش پاک فطرت گفت: به غیر از مشکلاتی که در روند احیا و نوسازی بافت فرسوده شیراز اختلال ایجاد می کنند خطراتی نیز همواره جان مردم ساکن این منطقه را تهدید می کند که از این جمله می توان به نامقاوم بودن این منطقه در برابر حوادث طبیعی از جمله زلزله اشاره کرد. پویایی و زنده بودن بافت کالبدی، روابط اجتماعی و احساسی محکم میان ساکنان، دلپذیر بودن و مطلوبیت محیط زندگی و بسیاری از دست آوردهای اجتماعی مناسب، یکی از اثرات سیمای شهری مطلوبی بوده که در بافت های قدیمی به طور کامل و قوی مطرح بوده است، اما امروزه تنها نامی از آنها باقی مانده است.
او ابراز امیدواری کرد که بافت تاریخی شیراز احیا شود و به «نگین مهد تمدن ایران زمین» تبدیل گردد.
حیدر اسکندرپور، شهردار شیراز چند روز قبل گفته بود: «بافت تاریخی شیراز ظرف دو سال اینده به یک ثروت و یکی از گران‌ترین نقاط شهر تبدیل می‌شود.»