مدیر پایگاه جهانی تخت جمشید از اتمام پروژه حفاظت و مرمت نقش برجسته بهرام دوم در نقش رستم واقع در شهرستان مرودشت، خبر داد.
به‌گزارش روابط‌عمومی اداره‌کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان فارس، حمید فدایی امروز ۲۰ دی‌ماه ۱۴۰۰ اظهار کرد: «محوطه نقش رستم دارای بیشترین نقش برجسته‌های تاریخی از دوران ساسانی است و از جمله آن‌ها نقش برجسته منسوب به بهرام دوم است که در دو صحنه جداگانه در زیر آرامگاه داریوش بزرگ تصویر شده است.»
مدیر پایگاه جهانی تخت جمشید ادامه داد: «این نقش برجسته سنگی که برای قرن‌ها در معرض دید و گاه دسترس رهگذران و بازدیدکننده‌های محوطه قرار داشته با آسیب‌های متعدد و متنوعی مواجه بوده است که عمده‌ترین آن‌ها متورق شدن سطح نقوش و ایجاد ترک و شکستگی‌های فراوان در سطح اثر بوده است، بنابراین موضوع حفاظت از این نقش در اولویت برنامه واحد حفاظت و مرمت تخت جمشید قرار گرفت.»
او گفت: «حفاظت از این نقش برجسته در محوطه نقش رستم توسط تیمی متشکل از متخصصان مستندنگار و نقشه‌بردار، کارشناس حفاظت، استادکار و نیروی فنی مرمت و باستان‌شناس در محوطه نقش رستم به مدت حدود ۵ ماه به انجام رسید.»
مصطفی رخشنده خو، کارشناس ارشد حفاظت و مرمت و سرپرست این پروژه حفاظتی گفت: «عملیات حفاظت و مرمت این نقش برجسته شاخص ساسانی با تدوین و تصویب طرح در شورای فنی در زمستان سال ۱۳۹۹ و با اقدام به مستند نگاری دقیق آن به روش فتوگرامتری اثر آغاز شد.»
او افزود: «پس از تجهیز کارگاه، موضوع آسیب نگاری دقیق نقش برجسته به‌منظور دسترسی به طرح حفاظت و مرمت اثر دنبال شد.»
رخشنده خو بیان کرد: «با تکمیل آسیب نگاری و انجام مطالعات پایه، رویکرد حفاظتی لازم که مبتنی بر استحکام‌بخشی قسمت‌های سست و پوسته شده سنگ بود انتخاب و به‌منظور پایداری بیشتر نقوش برجسته در برابر عوامل فرساینده محیطی، اعمال شد.»
لیلی رضوی کارشناس حفاظت و مرمت و از اعضای این پروژه حفاظتی اضافه کرد: «بر روی این دو نقش برجسته شاخص دوره ساسانی، پیش‌ازاین هیچ‌گونه عملیات حفاظت انجام‌نشده بود، بنابراین اقداماتی از قبیل پاک‌سازی رسوبات از سطح نقوش، تزریق مواد استحکام‌بخش در پشت قطعات سست و در حال جدا شدن نقوش سنگی و ملاط‌گذاری درون ترک‌ها و بخش‌های کمبود سنگ در اولویت قرار گرفت.»
او بیان کرد: «در مرمت قسمت‌های مختلف نقوش برجسته از مواد و مصالح فرآوری شده آهکی و مرمتی که پیش‌ازاین در حفاظت دیگر بخش‌های مجموعه بکار رفته است، بارنگ و بافتی متناسب با ساختار سنگ تاریخی استفاده‌شده است.»