خائفی شامگاه دوشنبه (۲۵ شهریورماه) پس از یک دوره بیماری در بیمارستانی در زادگاهش، شیراز از دنیا رفت
مراسم تشییع پیکر این شاعر و پژوهشگر ساعت ۹ صبح روز پنج‌شنبه ۲۸ شهریور از روبه‌روی تالار حافظ برگزار خواهد شد
پرویز خائفی متولد ۱۶ آذرماه سال ۱۳۱۵ در شیراز بود.
او چند سال قبل درباره دوران نوجوانی‌اش گفته بود: من هر چه در ادبیات دارم، از پدرم آموخته‌ام. او مردی صاحب‌نظر بود و علاقه زیادی به حافظ داشت. من هم از سال ششم ابتدایی به بعد مرتب از او سؤال می‌پرسیدم و از دانشش استفاده می‌کردم. الآن هم گوشه‌ای از حافظ نیست که از نظر من دور مانده باشد و فکر می‌کنم بر شعرهای حافظ تسلط کامل داشته باشم.
این شاعر همچنین درباره انتشار اولین سروده‌هایش اظهار کرده بود: اولین شعرهایم از سوی زنده‌یادان فریدون مشیری و نادر نادرپور در مجله‌های «روشنفکر» و «سخن» منتشر شدند. من در هر شماره از این مجلات یک شعر داشتم. بعد هم شعر گفتن من ادامه پیدا کرد و وضع طوری شد که همه ساعت‌های زندگی‌ام به شعر اختصاص پیدا کرد؛ ساعتی نبود که در حال خواندن، نوشتن یا تحقیق نباشم.
خائفی درباره شاعرانی که بر او تأثیر زیادی داشتند، گفته بود: غیر از حافظ که خیلی بر من تأثیر گذاشت، از خاقانی هم که غولی است در ادبیات، خیلی استفاده کردم. عمرم را برای شعر صرف کردم و پشیمان هم نیستم. تهی‌دستم، اما شاعرم. از آن‌چه گذشت، پشیمان نیستم. به شعر دل بستم و این دل‌بستگی دل‌پذیری خاصی دارد.
او همچنین اظهار کرده بود: از میان کتاب‌هایی که خوانده‌ام، به آثار نادرپور و مشیری بسیار علاقه دارم و از میان کتاب‌های خودم کتاب «یاد و باد» را بهترین می‌دانم.
اولین مجموعه شعر پرویز خائفی با عنوان «حصار» در سال ۱۳۴۲ منتشر شد. «باز آسمان آبی است»، «از لحظه تا یقین»، «این خاک تابناک»، «کی شعر تر انگیزد»، «پنج کتاب در یک کتاب»، «پیرار و پار»، «یاد و باد»، «آخرین آغاز» و «کنار لحظه‌های عمر» دیگر کتاب‌های منتشرشده این شاعرند.