سگگردانی در معابر عمومی و بوستانهای کشور هر از گاهی به یک موضوع بحثبرانگیز تبدیل میشود؛ از حملهی سگها به شهروندان تا برخورد پلیس با افرادی که اقدام به سگگردانی میکنند. شیراز نیز از این قاعده مستثنا نیست و کم و زیاد با این مساله مواجه است.
برخی شهروندان به هر دلیلی علاقه دارند که حیوان خانگی داشته باشند و این طبیعی و قابل احترام است اما مساله از زمانی آغاز میشود که سگگردانی افسارگسیخته، معضلات اجتماعی میآٰفریند.
در اغلب کشورها برای سگگردانی قوانین خاصی وجود دارد. به عنوان مثال در نروژ برای کنترل سگ در اماکن عمومی قوانین خاصی وجود دارد از جمله اینکه «نگهدارنده سگ باید نشان دهد که از صدمهزدن سگ به انسانها، حیوانات، اموال و اشیا جلوگیری میکند و باید مطمئن شود که سگ یا سگهایش هیچ ضرر غیرقابل توجیه به مردم، طبیعت و سایر منافع نخواهد داشت. او باید به ویژه از ایجاد ناامنی توسط سگ برای دیگران پیشگیری کند.» در بخش دیگری از این قانون «سختگیریهای بیشتری برای نگهداری از سگ و مراقبت شدید از آن برای پیشگیری از آزار رساندن به دیگران، اشیا و حیوانات اعمال شده است به ویژه در ورودی ساختمانها، امکان مسکونی، مراکز خرید، پارکها، آرامستانها، نزدیک مدارس و مهدکودکها و ورزشگاهها، مسیرهای پیادهروی و اسکی، محل عبور یا نگهداری از حیوانات اهلی و محل چرای گوزن شمالی.»
قوانین فرانسه هم میگوید صاحب یا نگهبانِ «هر حیوانی که احتمال دارد ضرری به انسانها و حیوانات برساند» از سوی شهردار به «بکارگیری تمهیداتی برای جلوگیری از صدمه» فراخوانده میشود و اگر این دستورات «اجرا نشود»، حیوان به محل مناسبی منتقل خواهد شد.
در برخی شهرهای آمریکا –از جمله پورتلند- قوانین سفت و سختی برای نگهداری و سگگردانی در اماکن عمومی وجود دارد. بر این اساس، استفاده از قلاده و همچنین کیسه جمعآوری فضولات در هنگام آوردن سگها به اماکن عمومی الزامی است.
این در حالی است که در سالهای اخیر، پارکهای عمومی به ویژه در شهرهای بزرگ به محل گرداندن سگها تبدیل شده و عموما صاحبان آنها به ملزومات آن توجهی ندارند. همانطور که چند نمونه در بالا ذکر شد، فضولات حیوانات میتواند به شهروندان و به ویژه کودکان آسیب برساند. در صورت عدم توجه به تفکیک محل گرداندن سگها، شیوع برخی بیماریها اجتنابناپذیر خواهد بود.
چه باید کرد؟
شاید بهترین راهکار در خصوص سگگردانی، فرهنگسازی مناسب در این خصوص باشد. در شیراز، پیادهراههای مختلفی مانند پیاده راه شهید رادفر، پیادهراه گذر شجریان و…. که با هزینههای زیادی توسط شهرداری و برای استفادهی شهروندان و ایجاد آرامش آنان طراحی و ساخته شدهاند، بهتر است ورود حیوانات خانگی به آنها ممنوع شود. بدون شک راهکار درست این نیست که به دلیل سگگردانی در این پیادهراهها، برخی مسئولان به دنبال تغییر کاربری پیادهراه به خیابان باشند، راهکار درست این است که اولا ورود حیوانات خانگی به این پیادهراهها ممنوع شود و دوما برای شهروندانی که میخواهند حیوانات خانگی خود را از خانه بیرون آورند و بگردانند، مکانهای مناسبی طراحی و ایجاد شود.