استقبال خانواده‌های شیرازی از «آزادی»

  • 26 خرداد 1397 - 17:32
استقبال خانواده‌های شیرازی از «آزادی»

ارسالی یکی از مخاطبان آبان پرس


بوستان “آزادی”؛ تقویم تاریخ ۲۵ خرداد ۱۳۹۷ را نشان می‌هد و همه ما در روز عید فطر یک معجزه از “خرداد” طلب می‌کنیم.

در روز عید رمضانیم؛ ماهی برای طاعت و عبادت؛ زدودن کژی و تغییر راه ناصواب. در روز عیدیم و چراغ اول تغییر را شهرداری شیراز روشن می‌کند. حالا در این کلانشهر فرهنگی، برای اولین بار قرار است یک مسابقه فوتبال به صورت زنده در یک فضای عمومی به نمایش گذاشته شود. برای اولین بار زن، مرد، پدر، مادر بزرگ، «یک خانواده»، جمعی از «همشهری‌ها» قرار است دور هم جمع شوند و فوتبال ملی می‌بینند؛ این شبیه‌ترین ورزش جهان به زندگی را.

حالا «همه با همیم»؛ بی دغدغه؛ «بی گریم». زنان دوشادوش مردان.

بیشتر از یک ساعت به پخش بازی فوتبال در “بوستان آزادی” شیراز مانده است که سروکله “دختران” با هیبتی کاملاً “زنانه” و پوشش روسری و چادر و مقنعه پیدا می‌شود؛ هیچ گیت امنیتی آنها را تفتیش نمی‌کند. هیچ ریش مصنوعی بر صورت آنها نمایان نمی‌شود!

دختران سرزمین من خودِخودشان هستند؛ با مقنعه و روسری؛ با چادر و مانتو. آنها یک ماه تمام را به امید تغییر روزه گرفته‌اند و با ایمان به این تغییر قرار است در روز عید فطر “جشن بندگی” بگیرند.
استارت اول تغییر را شهرداری شیراز زده است؛ قسمتی از بوستان آزادی فرش شده تا شهروندان در اولین بازی تیم ملی فوتبال کشورمان در جام جهانی روسیه، همراه با خانواده به تماشای بازی یوزهای سرزمین مادری بنشینند.
بسیاری از آنها شادمان از این اتفاق پرچم خوشرنگ کشورمان را بر صورت خود نقاشی کرده‌اند و شیپورهایی با سه رنگ سفید و قرمز و سبز در دست گرفته تا با صدای کر کننده شیپورها “آزادی” را روی سر خود بگذارند!
شاید برای مردم شیراز، همین دور هم فوتبال دیدن، می‌توانست یک عیدی باشد اما آن‌ها حالا می‌خواهند جشنشان تکمیل شود؛ مدد می‌خواهند از شاهچراغ (ع)، از سید علاء الدین حسین…
توپ می‌آید روی سر بازیکن مراکشی؛ در این عید عزیز؛ “عزیز” وسیله شد و تمام…
حالا همه شاد هستند و این شادی، کامل است چون با همیم؛ با مادر، خواهر، خانواده.
مگر یک فضای عمومی شهری به چه کار می‌آید؟ جز برای این تجربه بی نظیر جمعی.
جمعه ۲۵ خرداد ۱۳۹۷، بوستان “آزادی” به کمال کاربری خود رسید.
مدیران شهرداری “رو سفید” شدند.

 

دیدگاه