این مطلب از شبکه های اجتماعی انتخاب شده
شیراز زمانی شهری ثروتمند بود، جگرش را عطش پیشرفت و توسعه درید، تاریخ برای یک شهر، ثروت است و هویت.
تک تک درختان و گیاهان شهر، هویت اند و ثروت. و مردم شهر و روابط اجتماعی شان، هویت است و ثروت.
شهرداری شیراز مجوز ساخت یک هتل بلندمرتبه را صادر کرده است. آدرس: بلوار چمران، نبش خیابان نیایش، باغ فدک !
مسئولان شهر مدعی اند که زیرک اند که سرمایه جذب کرده اند، دلسوز شیراز هستند زیرساخت های گردشگری را توسعه می دهند و آن قدر به فکر محیط زیست هستند که درختان باغ را منتقل می کنند.
من، به عنوان یک شهروند از ایشان می پرسم:
۱- با صدور مجوز ساخت هتل آسمان، حریم دیداری میدان توپخانه و ارگ کریمخانی را نقض کردید و آروزی ثبت جهانی مجموعه ی کریم خانی را به دل شهروندان گذاشتید! برای ما توضیح بدهید که کدام منفعت حاصل مردم این شهر، تاریخ این شهر و آبرو و عزت این شهر شد؟
۲- با صدور مجوز هتل بزرگ شیراز، حریم فیزیکی و دیداری تنها دورازه ی تاریخی باقی مانده در ایران و حریم آرامگاه خواجوی کرمانی را نقض کردید، و داغ ثبت شهر شیراز به عنوان شهر ادبی در دنیا را به دل مردم این شهر و تاریخ شیراز گذاشید. در ورودی محور عرفان، در دشت مصلا، که پرشمارترین عارفان و شاعران این سرزمین خاک هستند، این بی حرمتی را برای ما معنی کنید؟ شیراز می توانست با ثبت این محوطه، در دنیا یگانه شود. از میراث فیزیکی آرامگاه ها کم داشت؟ از میراث مکتوب صدها هزار بیت شعر کلاسیک کم داشت؟ این شهر چه کم داشت که شما اینگونه بی ملاحظه کمر به قتل اش بستید؟
۳- با صدور مجوز هتل خلیج فارس، یک پروژه ی نیمه کاره را در دامن شهر گذاشتید، از سرنوشت این پروزه به مردم بگویید؟ از سرنوشت تلخ و زیانبار توسعه های کوتاه بینانه که به اسم شهر و توسعه ی زیرساخت گردشگری به این مردم و به این شهر تحمیل کردید بگویید؟ کدام منفعت، کدام توسعه؟ شما این شهر را به چند نفر سرمایه گذار فروختید؟ در چهل کیلومتری از مرکز تجمع آثار تاریخی شهر، کدام گردشگر در این هتل که تا تاریخ برجاست، ساخته نخواهد شد، مهمان می شود؟ آنجا برود که چه بکند؟ اسناد مطالعات مکان یابی این هتل و سایر هتل ها را منتشر کنید؟
۴- از سایر نتایج رقت بار جذب سرمایه به سبک شما، به نام پیشرفت شهر، و به کام سرمایه گزاران بر مردم این شهر و بدن نحیف این شهر تحمیل شد به مردم بگویید؟
سرنوشت برج های دوقلوی تجارت جهانی چه شد؟ چند دهه باید بگذرد تا بتوانیم این هزاران تُن آهن و سیمان را تعیین تکلیف کنیم؟ شما این شهر را به کارگاه آزمون و خطا بدل کردید! به مردم بگویید که با چه پشتوانه ی عملکردی و ناظر به کدام نتایج و منافع حاصل شده از صدور مجوز برج سازی، این بار برای یک هتل سی و یک طبقه در بلوار چمران مجوز داده اید؟ کدام منطق، کدام حس میهن پرستی، کدام غیرت به شما اجازه می دهد که تا پاسخ این پرسش ها را نداده اید، باز از توسعه و پیشرفت دم بزنید؟ ما را به خیر شما امیدی نیست، شر مرسانید! به مردم بگویید، در برج های دوقلوی تجارت جهانی شما، قرار است کدام کالا تجارت شود؟ چند بوتیک دیگر مملو از کالای چینی را می خواهید در چشم مردم این شهر فرو کنید؟ تجارت جهانی؟ یعنی چه کنیم؟ گردشگران را برای سیاحت برج هایی بیاوریم که قطع به یقین صدها برابر بهتر و مرتفع ترش را اگر در مملکت خود نداشته باشند، در سایر نقاط دنیا دیده اند و بهشان کالای چینی و قاچاق را نمایش بدهیم؟ این جنون را بس کنید؟ تا کی به ساخت مال و پاساژ مجوز می دهید؟ مگر نمی بینید که تمام اش خالی می ماند؟ کی می خواهید درس بگیرید؟ به نام پیشرفت این شهر را به نابودی کشیدید!
۵- اگر خبر ندارید، من برای تان می گویم. دیگر دوران ساخت هتل های فراوان ستاره گذشته است. گردشگران تمایل دارند در دل بافت شهری ساکن شوند و شهرها راببینند. آن دوران گذشت که برداشت شان از سفر این بود که در طبقه ی سی و چندم یک هتل، شهر را از بالا تماشا می کنیم و بعد با اتوبوس و ون از این آرامگاه به آن مسجد تاریخی جابجا می شویم. شاهد این حرف چیست؟ تغییر استراتژی تمام کشورها در صنعت گردشگری از سرمایه گذاری های کلان به سمت فعالیت های کوچک مقیاس و محلی. فقط به استقبال و رونق و افزایش تعداد خانه های بومگردی توجه کنید؟ آمار استقبال این خانه ها و هتل های سنتی را با هتل چمران مقایسه کنید؟ گردشگران می آیند تا شیراز ببینند، در بافت شهر قدم بزنند، با زندگی روزمره ی مردم آشنا شوند و در آن سهیم شوند، ولی شما چه از این شهر و تاریخ اش به جا گذاشتید؟ ده ها هکتار از بافت تاریخی شیراز را با کلیدواژه ی فرسوده تراشیدید و به جای آن مجتمع تجاری بین الحرمین و نیکان و زمرد و …، کاشتید! چه چیزی برای این شهر باقی گذاشتید؟ گردشگران بیایند تا در این مجتمع ها چه بکنند؟ کالای چینی آب از دهان شان به راه خواهد انداخت؟
شما با شیراز چه کردید؟ شما وکیل مردم این شهر بودید یا مدافع جان سخت سرمایه گزاران؟ گردشگران از این شهر فرار خواهند کرد و خواهند گفت رفتیم شیراز را ببینیم، پیدایش نکردیم و در ثانی، مغازه ها نگذاشتند شهر را ببینیم!
۶- مساحت باغ های قصردشت، فقط در طی سی سال از پنجاه هزار هکتار به ده هزار هکتار رسید! هنوز با طمطراق و افتخار اعلام می کنید که داریم پیشرفت می کنیم و باغ فدک را می کشید تا هتل بسازید؟ همان یک هتل چمران بس نبود؟ مگر نمی دانید که به محض ساخت این هتل، تمام محله های نیایش و محمودیه و پشت مله، تبدیل به جولانگاه ساخت و ساز خواهد شد و از اندک گیاه و درخت باقی مانده اش هم اثری نخواهد ماند؟ شما نمی دانید که پارک حاشیه ای چمران مهم ترین فضای زندگی مردم این شهر است؟ برای شادی، برای عزاداری، برای دیدن همدیگر، برای بازی، برای ورزش و برای اثبات اینکه من هستم و اینجا زندگی می کنم از دورترین نقاط شهر به این بلوار می آیند؟ می خواهید آن را هم به بورس هتل های مرتفع تبدیل کنید؟ کمر بسته اید تا همین اندک زندگی شهری شهروندان را هم از آن ها دریغ کنید؟ ترافیک بیشتر را به این بلوار تحمیل کنید؟ به سرعت تمام مطالعات نیازسنجی، مبنی بر اینکه شهر شیراز چرا به یک هتل سی و یک طبقه نیاز دارد را منتشر کنید؟ این نیاز سنجی باید با اشاره پر و خالی ظرفیت های موجود در هتل های هم ارز انجا شود. در نوروز سال نود و هفت، گردشگران بیشتر به هتل چمران گرایش داشتند یا به مراکز اقامتی ارزان تر با تجمل کمتر؟ به سرعت مطالعات مکان یابی این هتل را منتشر کنید؟ به سرعت مطالعات زیست محیطی صدور مجوز این هتل را منتشر کنید تا کارشناسان مستقل و معلم های دانشگاه نظرشان را بگویند. در اسرع وقت مطالعات ترافیکی ساخت این هتل را منتشر کنید تا مردم شهر و متخصصان قضاوت کنند.
شما شیراز عزیز ما را کشتید، بر جسدش نرقصید دیوانه وار!