علی ناصری، رییس کمیسیون خدمات شهری،محیط زیست و سلامت شورای شهر شیراز در خصوص عواقب بی‌توجهی به بحران آب و محیط زیست هشدار داد.
به گزارش روابط عمومی شورا، ناصری که امروز به همراه اعضای کمیسیون خدمات شهری، محیط زیست و سلامت شورای شهر از از تاسیسات و پروژه‌های تصفیه‌خانه مناطق ترکان و سلطان‌آباد شیراز بازدید کرد، گفت: اگر در خصوص بحران آب و محیط زیست به گونه‌ای علمی چاره‌اندیشی نکنیم و هماهنگی لازم بین سازمان‌های ذیربط را برقرار ننماییم ضایعات جبران‌ناپذیری را متحمل خواهیم شد.
گزارش مرکز ملی خشکسالی و مدیریت بحران سازمان هواشناسی نشان می‌دهد که هفت سال منتهی به شهریور ۱۳۹۶ بخش‌هایی از استان فارس با خشکسالی بسیار شدید مواجه بوده‌آند.
این عضو شورای شهر شیراز افزود: باید در راستای تقویت منابع آبی و حفظ محیط زیست، جلسات و کارگروه‌هایی با حضور مسئولین دستگاه‌های ذیربط و به‌ویژه دانشگاهیان تشکیل گردد تا هرچه سریع‌تر بتوانیم چاره‌ای برای این معضل پیدا کنیم.
آقای ناصری گفت که می‌توان با «الگوگیری صحیح و علمی» از کشورهای دیگر که دارای شرایط اقلیمی مشابه ایران دارند، به حل معضلات بحران آب و مسائل زیست محیطی پرداخت.
او ابراز امیدواری کرد که در صورت حل مشکلات تصفیه‌خانه‌های مناطق ترکان و سلطان‌آباد، «سیستم فاضلاب یک میلیون نفر از دیگر شهروندان کلانشهر شیراز تامین شود تا با توجه به بحران آب از آب شرب فقط در مصارف خانگی استفاده شود و صرف آبیاری فضای سبز نگردد و از پساب این فاضلاب‌ها بتوان در جهت حفظ و توسعه فضای سبز شهری و کیفیت محیط زیست استفاده کرد.»
تصفیه خانه شماره یک منطقه هفت شیراز، فاضلاب مربوط به ۴۵۰ هزار نفر از شهروندان را در بر می‌گیرد و تصفیه خانه شماره ۲ که در سال ۱۳۸۹ شروع و در سال ۱۳۹۰ متوقف شد و مجددا از سال ۱۳۹۴ پیگیری‌های آن آغاز گردید، گنجایش فاضلاب مربوط به ۶۰۰ هزار شهروند شیرازی را خواهد داشت. همچنین بهره‌برداری اولیه از تصفیه‌خانه شماره ۲ در سال جاری و بهره‌برداری نهایی در آذرماه سال ۱۳۹۷ خواهد بود.
نصف جمعیت ایران شبکه فاضلاب ندارد
به گفته بهنام وکیلی، مدیر دفتر نظارت بر بهره‌برداری طرح‌های فاضلاب وزارت نیرو حدود ۵۵ درصد جمعیت ایران از داشتن شبکه فاضلاب محروم است. او بی‌پولی را مهم‌ترین عامل تأخیر اجرای طرح‌های ساخت تصفیه فاضلاب اعلام کرد.
طبق آمار موجود بخشی از مناطق شهری و تنها ۱۸ درصد از شهرهای ایران تحت پوشش شبکه جمع‌آوری فاضلاب هستند. در باقی موارد، جمع‌آوری فاضلاب خانگی، شامل فاضلاب انسانی و فاضلاب بهداشتی، از طریق چاه‌های جذبی صورت می‌گیرد و در بسیاری موارد دیگر نیز به رودخانه‌ها، کانال‌ها، دریاچه‌ها و دریا‌ها می‌ریزد.