بیش از ۱۰ روز از از کشف مومیایی منسوب به رضا شاه در شهرری میگذرد اما هنوز هیچ نهاد رسمی در ایران پاسخی روشن درباره ماهیت این مومیایی نداده است.
با این حال هدایتالله جمالی پور، فرماندار شهرری با اشاره به اینکه «موضوعات مهمتری هست که خبرنگار میتواند به آن بپردازد» به ایلنا، خبرگزاری کار ایران گفت: «مردهای بود که پیدا شد و حالا هم دفن شده دیگر. الان یک ماه است که از این مسأله گذشته. تا جایی که من میدانم آن را در جای مناسبی دفن کردهاند.»
اخبار و نظرات ضد و نقیض بسیاری در این مدت در رسانهها و شبکههای اجتماعی در این باره منتشر شده است اما هنوز هیچکدام از آنها نتوانسته است کلید حل این معما باشد و حتی کارشناسان و مقامات پژوهشگاه میراث فرهنگی که باید با این موضوع ارتباط مستقیم داشته باشند در این باره کاملا سکوت کردهاند.
در این میان ایلنا تلاش کرده با مسئولان نهادهای مربوط در این باره گفتگو کند. اما رئیس اداره میراث فرهنگی شهرری، معاون میراث فرهنگی استان تهران و مدیر کل آن نیز هر کدام مسأله را به دیگری محول کردهاند.
این در حالی است که جامعه باستانشناسان ایران روز نهم اردیبهشت با انتشار بیانیهای خواستار بررسی و پیگیری حرفهای و تخصصی این موضوع شده بود. در بخشی از این بیانیه آمده است: «تاکنون مدرکی به دست نیامده که نشان دهد سنت مومیایی کردن اجساد، پیشینهای در تاریخ ایران زمین دارد و از این نظر جسد مومیایی مذکور، حتی اگر هویت آن غیرقابل تشخیص باشد و یا به رضاشاه تعلق نداشته باشد، از نظر علمی، تاریخی و میراث فرهنگی نمونهای منحصربهفرد محسوب میشود و ضروری است که از آن محفاظت کامل به عمل آید.»
دلاور بزرگ نیا، مدیرکل میراث فرهنگی استان تهران گفته است که این موضوع در حیطه میراث فرهنگی نیست و بناست «اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی» تصمیم نهایی را در این باره اعلام کند.
کامیار عبدی، باستانشناس و استاد دانشگاه در گفتگو با ایلنا یادآور شد که مسأله این مومیایی موضوعی نیست که آنقدر حساسیت برانگیز باشد. وی گفت: «رسیدن به یک نتیجه علمی کار پیچیدهای نیست. اما جالبتر از همه واکنش دولت به این مسأله است. تاریخ ایران آنقدر فراز و نشیب داشته که ما خواهی نخواهی یک بخشهاییاش را میپسندیم و بخشهاییاش را هم نمیپسندیم. ما نمیتوانیم تاریخ کشورمان را بنا به میل خودمان پاستوریزه کنیم.»
آقای عبدی نبود مدریت بحران در چنین مواردی را مشکلی اساسی دانست و افزود: « یک مرتبه جسدی پیدا میشود که نمیدانیم با آن چه کار کنیم. چون مدیریت بحران وجود ندارد هرج و مرج میشود و هیچ کس نمیداند چه کسی باید به این مساله رسیدگی کند.»