تنها آتشکده تمام سنگی ایران در شهر داراب فارس که متعلق به دوره ساسانیان است، به گفته فعالان میارث فرهنگی در «بدترین شرایط نگهداری و حفاظتی به سر می‌برد.»
به گزارش روزنامه قانون، کنشگران و دوستداران میراث فرهنگی شهر داراب خواستار رسیدگی بیشتر و توجه مدیران سازمان میراث فرهنگی به این آتشکده هستند.
یکی از دوستداران میراث فرهنگی داراب با گلایه از وضعیت «بسیار بد نگهداری» این یادمان ملی گفت: «آتشکده آذرخش یکی از بی همتاترین و یگانه‌ترین آثار تاریخی شهر داراب و جزو آتشکده‌های ارزشمند و بی مانند کشور است که شوربختانه چند سالی است به حال خود رها شده و سازمان میراث فرهنگی در زمینه حفظ و نگهداری آن کوتاهی کرده و هر بار به بهانه‌های گوناگونی بیننده دست‌اندازی‌ها به میراث ساسانیان هستیم که در تازه‌ترین مورد افراد سودجو و نابخرد با یادگاری نویسی با رنگ به آن آسیب‌های برگشت ناپذیری را وارد کرده‌اند».
عیسی فولادفر افزود: «برخی آثار تاریخی شهر داراب مانند سنگ نگاره شاپور ساسانی که به نقش رستم داراب نامدار است، مجموعه باستانی دارابگِرد که یکی از نخستین شهرهای دایره‌ای شکل روزگار باستان در کشور است و آتشکده آذرخش که دارای جایگاه ویژه‌ای نزد کارشناسان و پژوهشگران است، بسیار ارزشمند و بی همتا بوده و تکرار ناپذیرند و نمونه‌ای دیگر از آن را در کشور نداریم. پس جا دارد که مدیران و سرپرستان میراث فرهنگی نگرش و توجه ویژه‌ای به یادمان‌های تاریخی این شهر داشته باشند.»
علیرضا جعفری زند، باستان شناس که آتشکده آذرخش را از نزدیک دیده، گفت: «به دیدگاه من این یادمان وابسته به اوایل دوره ساسانی است و به هیچ روی کهنه‌تر نبوده و پیوندی نیز با پیش از روزگار ساسانی ندارد و تاریخی میان ۲۶۰ تا ۲۶۶ میلادی را می‌توان برایش پنداشت. کاربری آن را می‌توان کمابیش چیزی مانند نیایشگاه (معبد) آناهیتای بیشاپور کازرون برشمرد زیرا سقف هر دو باز و ساختار یکی اما با فرم‌های گوناگون است.»
آقای جعفری زند افزود: «این سازه تنها بنای چهارتاقی سنگی در ایران است که در دل کوه تراشیده شده و آن را با نام چهارتاقی سنگی می‌شناسیم که بی مانند و یگانه است و از دیدگاه معماری نیز بی همتا به شمار می‌آید و نگهداشت و پاسداری از آن بسیار ضروری است».
آتشکده آذرخش در هفت کیلومتری شهر داراب و در مشرق کوه پهنا ساخته شده است. از ویژگی‌های این سازه، آن است که همه دیوارها، ستون، سقف و اتاق‌ها به گونه یکپارچه از کوه تراشیده شده است. این آتشکده با شماره ۲۲۹ در ۱۵ آذر ۱۳۱۴ خورشیدی به ثبت ملی رسیده است.