حسین اسدبیگی، رئیس اورژانس اجتماعی سازمان بهزیستی گفته که در شش ماه نخست امسال بیش از ۳ هزار دختر از خانه فرار کردهاند.
این آمار به تفکیک استانی اعلام نشده است.
نتایج یک پژوهش که سالها قبل در فصلنامه علمی پژوهشی رفاه اجتماعی منتشر شده، نشان میدهد از مجموع ۳۰ دختری که در شیراز از خانه فرار کرده و مورد تحقیق قرار گرفتهاند، ۴۳ درصدشان از عوامل خانوادگی به عنوان علل فرار نام بردهاند.
بر اساس نتایج این پژوهش «بدرفتاری و سختگیریهای والدین، اعتیاد والدین، جدایی والدین از یکدیگر و سوءرفتار برادر بزرگتر در نبود والدین» از جمله علل فرار دختران از خانه بوده.
همچنین ۳۳ درصد از این دختران گفتهاند که در کودکی از سوی یکی از بستگان مورد آزار جنسی قرار گرفتهاند.
این پژوهش نتیجه گرفته که درصد بالایی از دختران فراری در خانوادههایی زندگی کردهاند که «شرایط متعادلی نداشته و با آسیبهای مختلف اجتماعی و اقتصادی از جمله خشونت، فقر، اعتیاد، بدسرپرستی یا بیسرپرستی و جدایی والدین روبرو بودهاند.»
یک مقام سازمان بهزیستی ایران سال ۱۳۹۳ گفته بود سن دخترانی که از خانه فرار میکنند به ۱۲ سال رسیده است.
ایجاد مراکزی مانند مرکز مداخله در بحرانهای اجتماعی، خانه سلامت، مرکز مداخله در طلاق، حمایت از کودکان بیسرپرست معلول و ایجاد خط تلفن امداد، از جمله فعالیتهای سازمان بهزیستی در مورد نوجوانان فراری است.
سازمان بهداشت جهانی میگوید که سالانه بیش از یک میلیون نوجوان ۱۳ تا ۱۹ ساله از خانههایشان فرار میکنند که ۶۰ تا ۷۰ در صدشان، دختر هستند و ۳۰ تا ۴۰ درصدشان پسر.
شرایط سخت زندگى، فقر، آزار و اذیت جسمی و جنسی، محدودیتهای غیرمنطقی، تحقیر، دوستی با جنس مخالف، کمبود محبت از سوی خانواده و اثبات وجود، ازدواج مجدد والدین و… از دلایل اصلی فرار دختران است.