نورعلی تابنده، قطب [رهبر] دراویش گنابادی با انتشار بیانیه‌ای وقایع روزهای گذشته در حوالی منزلش در تهران را محکوم و خواستار برخورد مسئولان با «عاملان حادثه خشونت‌بار اخیر اعم از کسانی که به نام درویشی در وقوع آن دخالت داشته‌اند، مطابق قانون و عدالت» شد.
به گزارش یورو نیوز، در جریان خشونت‌های دوشنبه ۳۰ بهمن در خیابان هفتم گلستان تهران در منطقه پاسداران تهران ۳ عضو نیروی انتظامی و دو بسیجی جانشان را از دست دادند.
نورعلی تابنده مجذوب‌علیشاه، سرسلسله دراویش گنابادی در نامه خود با انتقاد از شماری از هوادارانش نوشته است: «محرک این قائله عمدتا غلبه احساسات، قضاوت اشتباه، نادانی و عدم رعایت دستورات موکد این جانب توسط چند تن از دراویش علی‌رغم میل و اراده من و تذکراتی که چند بار داده و نصیحت کرده بودم، صورت گرفت که به هیچ وجه مورد تایید نیست و این قبیل رفتارها را محکوم می‌کنم.»
قطب طریقت گنابادی با رد ارتباط خود با سایت‌های منتسب به خود اعلام کرد: «در القای اشتباهات یا اغراضی که این واقعه را رقم زد بعضی سایت‌ها دخالت مستقیم داشتند. لازم می‌دانم صراحتاً اعلام کنم که هیچ سایتی حتی اگر به عنوان من باشد یا خود را وابسته به من معرفی کند، مربوط به من نیست و من دخالتی در آن ندارم لذا مطالب آن ربطی به من ندارد. چنان که به همه فقرا توصیه اکید می‌کنم که صرفاً از دستورات صریح من و نه آن چه به من نسبت داده می‌شود تبعیت کنند.»
آقای تابنده در پایان دومین بیانیه خود در دو روز گذشته «از همه برادران و خواهران ایمانی» خواسته تا «برای بازگشت آرامش و برقراری نظم مجدد تا اطلاع ثانوی از مسافرت به تهران به عنوان شرکت در مجالس فقری خودداری کنند.» وی همچنین از تعطیلی موقت جلسات ملاقات در اقامتگاه وی و «دیگر مجالس فقری تهران» خبر داده است.
فشارها بر دراویش گنابادی از سال ۱۳۸۴ با تخریب حسینیه هایشان افزایش یافت.
در ماه‌های گذشته نیز چالش بین نهادهای رسمی و برخی دراویش به تهران و اطراف منازل آقای تابنده کشیده شده. این درحالی است که این سلسله صوفی، یکی از متشرع‌ترین گروه‌های اهل طریقت در ایران به شمار می‌رود.
سلسله نعمت اللهی
سابقه سلسله نعمت اللهی به شاه نعمت الله ولی از عرفای قرن نهم هجری (پانزدهم میلادی) باز می گردد که در ماهان کرمان مدفون است.
پیروان این سلسله طریقت در قرن نوزدهم به سه شاخه ذوالریاستینی (منورعلیشاهی)، گنابادی (سلطانعلیشاهی) و صفی علیشاهی (صفائی) تقسیم شدند که شاخه گنابادی در شیوه های خود تفاوت‌هایی با دو شاخه دیگر دارد و به اهل شریعت نزدیکتر است، تا آنجا که مکان‌های تجمع این سلسله به جای خانقاه حسینیه نامیده می شود و مشایخ آن به جای اخذ اجازه ذکر، مجوز اقامه نماز می گیرند.