برخی از بیماران مبتلا به ویروس کرونا به بخش مراقبت‌های ویژه یا آی‌سی‌یو منتقل می‌شوند تا پزشکان اقدامات ویژه‌ای برای نجات جان آنها انجام دهند.
بوریس جانسون، نخست وزیر بریتانیا یکی از این بیماران است که از شامگاه دوشنبه به دلیل وخامت حالش در پی ابتلا به کرونا در بخش مراقبت‌های ویژه بستری شد و به پرسش‌هایی در مورد این بخش از بیمارستان و فعالیت آن بیشتر دامن زد.
او ابتدا یکشنبه شب در بیمارستان بستری شد و بعد از ظهر روز بعد خودش گفت که از نظر روحیه وضعیت مطلوبی دارد، اما عصر دوشنبه اوضاع وی بدتر شد. سخنگوی داونینگ استریت، دفتر نخست وزیری بریتانیا گفت که این اقدام «احتیاطی» است که پزشکان بتوانند در صورت نیاز بوریس جانسون به اکسیژن از آن استفاده کند. وی همچنین گفت که جانسون هوشیار است.
سخنگوی نخست وزیر گفت که تا روز سه شنبه وضعیت جسمی جانسون پایدار بوده و به او اکسیژن وصل شده است، به طوری که او بیمار بدون هیچ کمک دیگری نفس می‌کشد.
مایکل گوو، وزیر کابینه بریتانیا پیش از این گفته بود که نخست وزیر «تحت نظارت جدی» بوده و در صورت نیاز از او مراقبت بیشتری خواهد شد.
اما معنی همه اینها چیست؟ برای بهتر دریافتن معنی این اقدامات پزشکی و این که چرا برخی از بیماران مبتلا به کووید ۱۹ به بخش مراقبت‌های ویژه منتقل می‌شوند و در آنجا چه اتفاقی می‌افتد یورونیوز از «درک هیل»، استاد پزشکی کالج لندن پرسش کرده است.
چرا برخی کرونایی‌ها را به بخش مراقبت‌های ویژه می‌برند؟
دِرک هیل: افراد معمولاً فقط در صورتی که از نظر جسمی در وضعیت حادی قرار داشته باشند به بخش مراقبت‌های ویژه منتقل می‌شوند. مشکلات تنفسی یک علامت شایع در کووید ۱۹ است و فرد وقتی دچار مشکل تنفسی می‌شود باید به بیمارستان برود تا با تجهیزات موجود به نفس کشیدن او کمک کنند. افراد بستری در بیمارستان می‌توانند با درمان‌های ساده‌تر شروع کنند و فقط اکسیژن درمانی معمولی بشوند. بعضی افراد با همین سطح تنفس بهبود یافته با اکسیژن به حال عادی باز می‌گردند. اما برای بعضی دیگر این جایی است که ممکن است حالشان بدتر شود و همچنان نتوانند به راحتی نفس بکشند و بنابراین کارشان به بستری شدن در بخش مراقبت‌های ویژه می‌کشد.»
در بخش مراقبت‌های ویژه چه اتفاقی می‌افتد؟
دِرک هیل: در بخش مراقبت‌های ویژه همه به یکسان تحت درمان قرار نمی‌گیرند. در آنجا برای کمک به تنفس بیمار دو روش وجود دارد: روش تهاجمی و غیر تهاجمی. در روش «تهاجمی» برای اکسیژن رسانی به بیمار لوله اکسیژن را وارد نای او می‌کنند. به این فرآیند لوله‌گذاری گفته می‌شود. در این مرحله چون خود بیمار قادر به نفس کشیدن نیست، لوله وارد شده به گلوی او به ونتیلاتور یا دستگاه تنفس مصنوعی متصل می‌شود تا هوا را وارد ریه‌های بیمار کند. برای این کار معمولا فرد را بیهوش می‌کنند.
نوع دیگر تنفس دادن به شکل غیر تهاجمی است که می‌تواند با نهادن یک ماسک مخصوص اکسیژن روی دهان و بینی بیمار انجام شود. رویکرد رایج برای این کار با نام سی‌پی‌ای‌پی یا فشار هوایی پیوسته مثبت برای کوتاه مدت نامیده می‌شود. با این نوع کمک تنفسی، با هر نفس بیمار دستگاه به او کمک می‌کند تا ریه‌های خود را پر کند و همچنین در هنگام تنفس اکسیژن اضافی نیز فراهم می‌کند.
پزشکان در بیماران کرونایی در آی‌سی‌یو چه چیزی را کنترل می‌کنند؟
دِرک هیل: آنها به طور مداوم بسیاری از پارامترهای فیزیولوژیکی را رصد می‌کنند و به میزان اکسیژن موجود در خون توجه خاص دارند. به این کار اندازه‌گیری درصد اشباع اکسیژن (SpO2) گفته می‌شود که آن را با دستگاهی به نام «پالس اکسیمتر» که یک سر آن به انگشت بیمار وصل می شود انجام می‌دهند.
شانس بهبودی بیمار کرونایی در آی‌سی‌یو چقدر است؟
دِرک هیل: با توجه به جدید بودن این بیماری و این که شمار زیادی از بیماران کرونایی همچنان روزانه در بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان‌ها بستری می‌شوند، آمار و ارقام دقیقی که نشان دهنده میزان بهبودی این گونه بیماران باشد در دست نیست. عوامل زیادی از جمله تأخیر در گزارش داده‌های بیماران نیز در این مورد مؤثر است.
با این حال جدیدترین گزارش مرکز تحقیقات ملی مراقبت‌های ویژه که از نخستین داده‌ها در نخستین روزهای شیوع کرونا در بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان‌ها در بریتانیا به دست آمده نشان می‌دهد که حدود ۱۵ درصد از کل ۲ هزار و ۲۴۹ بیمار در این بخش‌ها مرخص شده، ۱۵ درصد فوت کرده‌اند و اکثر آنها یعنی حدود ۷۰ درصد همچنان در آی‌سی‌یو بستری بوده‌اند. با این حال این نیز بسیار معمول است که بیمار بیش از دو هفته در بخش مراقبت‌های ویژه بماند زیرا در حالی که بدن با ویروس می‌جنگد، نیاز به کمک تنفسی نیز دارد.