محمدرضا نسب عبداللهی
سردبیر آبانپرس
جشن عاطفهها یکی از آیینهایی است که همه ساله قبل از شروع به کار مدارس در سراسر ایران برگزار میشود تا با کمک مردم، لوازمالتحریر دانشآموزان نیازمند تامین شود.
اما امسال انتشار تصویری از آتشزدن لوازمالتحریر قاچاق در نیمه شهریور جاری باعث شد تا موجی از انتقادات در شبکههای اجتماعی در خصوص جشن عاطفهها به راه بیفتد. منتقدان میگویند اگر قرار است در جشن عاطفهها به کودکان نیازمند دفتر و مداد داده شود، چرا این لوازمالتحریر از سوی مقامات به آتش کشیده شده است؟
آیا نمیشد این لوازمالتحریرها به جای آنکه بسوزند و دود شوند و به هوا بروند؛ تحویل آموزش و پرورش میشد تا به کودکان نیازمند اهدا شود؟ در سالهای اخیر برخی دادگاهها در خصوص شماری از جرایم، احکامی صادر کردهاند که به دلیل متفاوتبودنشان با استقبال افکار عمومی مواجه شده؛ مانند صدور حکم «حضور در کلاس آموزشی» به جرم فروش غیرقانونی پرندگان مورد حمایت محیط زیست، معاینه قلب زندانیان به جرم سهلانگاری و مرگ یک بیمار در حین عمل جراحی، همیار پلیس شدن به جرم توهین به مامور، نوشتن مقاله زیستمحیطی به جرم تخریب محیط زیست و….
در خصوص لوازمالتحریر قاچاق هم میتوان حکمی متفاوت صادر کرد و به جای حکم دادن به آتشزدن، آنها را تحویل کودکان محروم داد.
براساس نتایج مرکز پژوهشهای مجلس، سه میلیون و ۲۰۰ هزار کودک بازمانده از تحصیل در ایران وجود دارد. فقر خانواده و نداشتن تمکن مالی برای خرج تحصیل یکی از دلایلی است که باعث میشود شماری از کودکان از تحصیل باز بمانند.
مقامات همانگونه که در جشن عاطفهها، مردم را به مشارکت و نوعدوستی و کمک به کودکان محروم دعوت میکنند؛ خود نیز در نوعدوستی و کمک به کودکان محروم میتوانند مشارکت کنند و از تصمیماتی مانند آتشزدن لوازمالتحریر خودداری کرده و آنها را به این دسته از کودکان اختصاص دهند.