دکتر سعید نیاکوثری
دارنده مدال برنز رقابتهای جهانی موسیقی ملل(۲۰۰۳)
اینک چهلمین سالگشت انقلاب است. سه نسل در دامن انقلاب پرورش یافته‌اند و محدودیتهای موسیقی ملی را با همه وجود لمس کرده‌اند. هنوز سیمای ملی پخش تصویر ساز را بر نمی‌تابد. هنوز چوب تعصب وزرای فرهنگ، در اندیشه شاخص سازی در تفکیک هنرمندان به آوینی و مخلباف است…هنوز مجوزهای اجرای موسیقی در آستانه برگزاری کنسرتها لغو می‌شود.
در چهل سالی که نرد بازان فرهنگ و هنر، در اندیشه صیانت مسند خویش، موسیقی ملی را با شلاق مهجوریت رنجور می‌کنند، عجبا که موسیقی‌های حضیض چه شتابناک تولید شده‌اند. موسیقی‌هایی که خلاءهای ایجادی را مغتنم شمرده و نه تنها بایسته‌های فرهنگ ملی را به سخره گرفته‌اند بلکه، باورهای اعتقادی را اسباب مخاطب سازی خویش نموده‌اند و در قدمی آنسو تر شخصیتهای مذهبی را نشانه گرفته‌اند و از تریبونهای بدون حصار شبکه‌های مجازی به مدد نور و جلوه و میکس، باورها واعتقادات مخاطبین خویش را مورد تاخت قرار می‌دهند و چنان بر بنیادهای فرهنگی تیشه می‌زنند که ریشه‌ای نمی‌ماند و به راستی اینک مسئولان فرهنگی کشور در برابر این انبوه هجمه سازی که خود فرصت ساز تولید آن بوده‌اند چه پاسخی دارند؟
فراموش نکنیم روز ۲۳ بهمن ۱۳۵۷ صادق قطب زاده به ریاست صدا و سیما انتخاب گردید و با لهجه و لحن تهرانی در راهروهای صدا و سیما بسیاری از هنرمندان را تهدید نمود و به همین دلیل مجتهد شبستری او را به آرامش دعوت می‌نمود. هر چند نخست وزیر منتخب امام (ره) دولتش را فولکس واگن قراضه و مستعمل تعریف نمود که تاب کارهای انقلابی را ندارد ولیکن خیلی زود آرشیو موسیقی صدا و سیما که به جرأت می‌توان آن را بخشی از تاریخ فرهنگ شفاهی کشور نامید از نوارهای مغناطیسی پاک شد و حاصل خون دلهای هنرمندان موسیقی که عمری با لقمه به خون زدن آن را تولید نموده بودند، در سیلاب تعصب، به گرداب فنا رفت.
اگر شیخ علی تهرانی در ثبت اسناد خراسان به دنبال بیرون آوردن اسناد افغانی بودن پدر کاندیدای ریاست جمهوری بود که موفق هم گردید بسیاری نیز به دنبال کشف روابط اساتید بزرگ موسیقی با دربار بودند و تنها اجرای یک برنامه تک نوازی در جشن هنر کافی بود تا آن استاد بینوای موسیقی را آنچنان بر زمین گرم نشانند تا با فرق خونین نیز نتواند دوباره کمانچه و یا نی‌اش را دست گیرد. اگر مورخ یکشنبه ۲ اردیبهشت ۱۳۵۸ یک روحانی متعصب لباسها و اشیاء کاخ شمس پهلوی (مروارید)را در حضور مردم به حراج گذاشت و لباس‌های معمولی را ۳۰۰ تومان و لباس شب ۷۰۰ تومان و یک هفته پیش‌تر از آن نیز هر ۱۱ سگ شمس پهلوی به ۶۰ هزار تومان فروخته شد اما آرشیو موسیقی حتی به ثمن به خس حراج نشد بلکه شعله‌های تعصب آنچنان سوزنده‌تر که تمام نوارهای مغناطیسی را به بهانه عامل تخریب بنیانهای ارزشی به نابودی کشاندند.
دکتر سعید نیاکوثری: تار همچنان در عرصه سیمای ملی تار است
امروز با گذشت چهل سال از آن فراز و نشیب‌ها به همت و رادمردی بسیاری، آرشیو گلهای رنگارنگ و تک نوازی ها جمع آوری گردیده در آنروزها، مجدداً از رسانه ملی پخش می‌گردد و لیکن هنوز روزگار، تار حداقل در صفحه تلویزیون همچنان تار است! بسیاری از مردم مستمع نغمه دشتی و تحریر بیات راجع آن هستند و به محض آنکه بخواهند مشاهده کنند که این تحریر زیبا را کدام نوازنده به اجرا درآورده است با چشمهای بهت زده می‌بینند که زنبوری بر روی گلی، خالق این هنرنمایی است! تار همچنان در عرصه سیمای ملی تار است! مشاهده آلات موسیقی که از صدا و سیما حرام است به ناگهان با یک بلیط کنسرت ۱۲۰ هزارتومانی در برج میلاد حلال می‌گردد!
اگر در سال ۱۳۵۷ برخی کل مشکل جهان اسلام و مسلمین را همین آلات موسیقی تکنوازی تلقی می‌نمودند امروز پس از گذشت چهل سال فقط مجوز حمل آلات موسیقی لغو گردیده ولیکن ادبیات نهادینه شده در سیاستگذاری های کلان فرهنگی با همان کج اندیشی های اوایل انقلاب چندان توفیری ننموده است. امروز شاهد آنیم که بسیاری از استودیوها، در خارج از کشور با چه حجمی عظیم از تولیدات موسیقایی، مصمم به جذب جوانان ما هستند و صاحب کرامتی می‌خواهد تا با سیاستهای نوین در عرصه موسیقی، خطر بیگانگی از فرهنگ که تا بیخ گوش جوانان ما نزدیک شده است را دور نماید.